„Dłonie są krajobrazem serca”

to nazwa projektu, który realizowany będzie w naszej szkole w okresie

od 1 września 2015 roku  do 24 czerwca 2016 roku

W RAMACH MAŁOPOLSKIEGO PROJEKTU

„MIEĆ WYOBRAŹNIĘ MIŁOSIERDZIA”

PRZYGOTOWUJĄCEGO UCZNIÓW

GIMNAZJÓW I SZKÓŁ PONADGIMNAZJALNYCH DO NIESIENIA POMOCY POTRZEBUJĄCYM

 

  Projekt o nazwie „Dłonie są krajobrazem serca” chcemy skierować do trzech grup społecznych: dzieci,   osób starszych oraz ubogich całego świata.

                 Naszym przedsięwzięciem pragniemy objąć ubogie dzieci naszej szkoły, zaniedbane wychowawczo oraz pochodzące z rodzin wielodzietnych i niepełnych, wychowujące się bez rodziców w domach dziecka oraz dzieci niepełnosprawne. Pracując wśród dzieci i dla dzieci, uważamy, że to właśnie im, z uwagi na ich wiek, wrażliwość i  specyficzne potrzeby związane z ich rozwojem, należy się szczególna troska i opieka. Środowiska wiejskie cierpią z powodu braku pracy na rynku, bezrobocie jest tu dość powszechnym zjawiskiem, które dotyka również wiele młodych małżeństw. Rodziny niejednokrotnie decydują się na rozłąkę spowodowaną poszukiwaniem lepszych warunków pracy lub emigrację zarobkową. Wszystko to ma niestety niekorzystny wpływ na dzieci, które przenoszą frustracje rodziców na teren szkoły, relacji z rówieśnikami, a co za tym idzie samą naukę. Dlatego uważamy, że to właśnie dzieci pochodzące z różnych środowisk, a cierpiące z braku miłości rodzicielskiej, powinny znaleźć się w centrum naszej uwagi.

                   Pomocną dłoń chcemy podać także osobom starszym, które cierpią niejednokrotnie ból osamotnienia, są słabi i schorowani. W obecnym świecie chorzy i cierpiący doznają coraz mniejszej pomocy i coraz większej samotności. Dostrzegamy to także i my. Jako mieszkańcy tej miejscowości widzimy wiele starszych osób, które czekają choćby tylko na życzliwy, najmniejszy nawet gest dobroci z naszej strony. Podążając za drogowskazem Świętego Jana Pawła, który mówi, iż „Cierpienie jest w świecie po to, ażeby wyzwalało miłość” chcemy nieść ją tam, gdzie jest  najbardziej potrzebna, a więc małym, chorym i słabym.

          Nie możemy być również obojętni na trudne doświadczenia  krajów rozwijających się, gdzie głód i niedożywienie to problemy stale tam pojawiające się, a nieodłącznym ich towarzyszem jest bieda, która w znacznej mierze je warunkuje. Mając w środowisku lokalnym siostrę zakonną pracującą na misjach w Afryce, z którą utrzymujemy stały kontakt i która  informuje nas o potrzebach jej podopiecznych, czujemy się zobligowani, by i tam nieść  pomoc i ofiarę.

opiekunki projektu:

Zofia Magdalena Cieślewicz

Alicja Nakielska